Ik zocht in de schuur naar spullen om te verkopen op Marktplaats. Ik vond een bruine doos met al mijn oude CD’s. Ik was alweer vergeten dat ik ooit CD’s had. Gek, want CD’s waren ooit een eerste levensbehoefte. Wekelijks was ik in de CD-winkel te vinden. Ik struinde marktjes af. Ik was vaste klant bij Plato in Leiden en later Concerto in Amsterdam. Ik bezocht zelfs een keer een verzamelaarsbeurs in de Jaarbeurs in Utrecht, waar ik voor te veel geld een bootleg kocht van een concert van PJ Harvey.
Nu zaten al die CD’s in een oude, bruine doos, diep weggestopt in de schuur. De muziek op die CD’s is onhoorbaar, want we hebben al jaren geen CD-speler meer. Ja, in de auto zit er een, maar die heeft het inmiddels ook begeven.
Ik maakte een lijst. Wat me opvalt aan die lijst:
Veruit de meeste albums dateren uit de periode 1998 – 2000. Dat zijn mijn gouden jaren. Ik was toen 17 – 19 jaar oud. Ik kocht er 12 uit 1998, 17 uit 1999 en 11 uit 2000.
De overige 51 albums zijn uit andere jaren, en dateren tussen 1988 (Jaques Brel) en 2014 (Swans).
De band met de meeste albums is Sigur Ros: 6 CD’s (waarvan 2 EP’s). Daarna komen Portishead, Marilyn Manson, Sonic Youth en The Shamen met elk 3 albums.
Ik heb een misdruk van Kid A van Radiohead. De CD begint met de laatste 40 seconden van een ander album, waarna Everything in Its Right Place begint. Elke nummer daarna begint ook 40 seconden na het begin van de track. Ik was dit helemaal vergeten.
Na 2000 ben ik niet gestopt met het luisteren van CD’s maar toen begonnen de jaren van illegaal downloaden en zelf branden op CD. De koop van CD’s is toen duidelijk ingestort, volgens mijn data.
Met de nostalgie valt het wel mee. De albums die ik kocht zijn niet per se het beste wat elke band te bieden heeft. Als ik nu Radiohead luister, is het iets van In Rainbows of OK Computer, maar nooit van Kid A.
Dus wat kan je doen met oude CD’s? Dit is mijn plan, dat ik van boven naar beneden ga afwerken.
Verkopen op Marktplaats, Facebook, Discogs of Ebay. Veel werk, maar naar speciale uitgaven, limited editions en evergreens, zoals dat ene album met die banaan van The Velvet Underground, is altijd wel vraag. Niet te veel vragen. € 4 of € 5 is al veel. Het is daarom veel werk voor weinig inkomsten. En de verzendkosten zijn hoog.
Beter verkoop je CD’s op een rommelmarkt of tijdens koningsdag. Dan gaat de prijs naar € 2 of € 3. Maar daarmee lost wel het probleem van de verzendkosten op.
Verkopen aan een inkoper. Concerto koopt CD’s in. Online zijn er nog wel meer inkopers te vinden. Makkelijk, maar levert nog minder op. En ze nemen lang niet alles van je over. Je blijft zitten met de echte pulp.
Die kan natuurlijk naar de kringloopwinkel.
Als je echt geen scrupules hebt, kan je de schijfjes altijd gebruiken tijdens het knutselen maken van kunst. Breek ze, bewerk ze met een hamer, lijm ze aan elkaar en maak je eigen discoballen, spiegels, klokken, servies. Ik zou vooral mijn gebrande CD’s hiervoor gebruiken.