Sinds een paar dagen lees ik Virusverhalen.
Dit is een nieuw online literair tijdschrift met virusverhalen en pandemiepoëzie. Het is nieuwgeschreven literatuur, door veelal jonge mensen als ik het goed begrijp, over quarantaineperikelen, goedbedoelde adviezen, zoeken naar een dagbesteding, eenzaamheid, heel veel eenzaamheid.
Soms is het goed, soms is het mwah, soms is het geweldig:
‘Ik kende quarantaine van de kooien/ waar honden in zaten van mensen die naar Engeland gingen’