Ik zat op een terrasje en dronk drie biertjes en toen ik naar huis fietste, reed ik door een rood licht, want er kwam geen verkeer, maar op het zebrapad zag ik opeens iets bewegen in mijn ooghoek, een man, een oude man in een volledig witte outfit was aan het oversteken en begon opeens te rennen, hij naderde me op een meter en toen sloeg hij tegen mijn schouder met zijn linnen tasje en hij riep: ‘Je rijdt door rood, lul!’ Ik schrok, hoewel de klap met het linnen tasje niet hard was. Ik kneep in mijn remmen, keek woedend achterom en stak een middelvinger uit. De oude man zag het en foeterde iets onverstaanbaars. Ik stelde me voor hoe ik omkeerde en de oude man op het zebrapad omver reed, ik trapte op zijn handen en spuugde in zijn gezicht en ik overwoog zijn oude kaak te verbrijzelen op de stoeprand, hoe dat moest had ik ooit in een film gezien, maar dat deed ik uiteindelijk toch maar niet. Dat andere ook allemaal niet, maar het voelde goed om het te bedenken. Toen ik verder naar huis fietste, probeerde ik te achterhalen waar al dat geweld vandaan kwam. Maar daar kwam ik niet uit.