Zevenbergen, 1993
Mijn
nieuwste hobby is Ministeck. Al mijn zakgeld geef ik uit aan dozen Ministeck,
hoe groter hoe beter. Ik maak Ministeck-schilderijen van een farao en een raceauto
en een hele hoop paarden en honden. Ik verzamel de Ministeckjes op kleur in
opbergdozen met tientallen vakjes. Op een zaterdagochtend, als mijn ouders nog
liggen te slapen en ik bezig ben met een Zwitsers huisje in een berglandschap,
stop ik op een onbewaakt ogenblik een blauw kunststof Ministeckje in mijn neus.
Met mijn pink probeer ik het steentje er weer uit te vissen, maar het lukt
niet. Ik duw het alleen maar dieper mijn neus in. Het gaat pijn doen. Ik raak
in paniek. Huilend maak ik mijn ouders wakker. Die weten ook niet wat ze moeten
doen en raken ook in paniek als het begint te bloeden en uiteindelijk moet de dokter
moet komen om het blauwe Ministeckje met een enorme pincet uit mijn neus te verwijderen.