Ik
had geluk. Ik was in de Primera. Ik kom bijna nooit in de Primera. Nu had ik
een agenda nodig, want het nieuwe theaterseizoen is begonnen en ik kan niet al
mijn werkafspraken meer onthouden. De Primera verkoopt goede, simpele agenda’s.
Er lag een berg agenda’s in een rek naast de toonbank. Ik zocht naar de
kleinste en minst opvallende. Leo stond tegen een klant te praten. Leo en Anita
zijn samen eigenaar van de Primera. De miljoen was gevallen, zei Leo. Het was
eindelijk gebeurd, na tientallen jaren staatsloten verkopen, had een klant van
de winkel gisteren één miljoen euro gewonnen in de Staatsloterij. Zes nullen,
zei Leo tegen de klant waarmee hij stond te praten en die gelijk een paar loten
kocht. Ik stond nog prijzen van agenda’s te vergelijken toen Leo hetzelfde
verhaal tegen een andere klant vertelde. Toen ik mijn nieuwe agenda afrekende,
vroeg ik of het waar was dat de miljoen in zijn winkel gevallen was. Leo
antwoordde opgewekt dat dat zo was. Zes nullen, zei hij, kun je het je voorstellen?
Dat kon ik niet. Leo vroeg of ik een staatslot wilde kopen. Dat wilde ik niet.
Hoe groot is de kans dat een hoofdprijs twee keer achter elkaar in dezelfde
wijk valt? Dat zei ik niet tegen Leo, want ik wilde zijn blijdschap niet
verstoren. Maar serieus, wie heeft zoveel geluk?
Misschien ik wel. Ik heb
veel geluk gehad in mijn leven tot nu toe. Daar ben ik me vaak van bewust. Ik ben
een soort Guus Geluk, maar dan zonder dat ik Guus heet, en dat is alvast een
klinkklaar voorbeeld van hoeveel geluk ik heb gehad. Ik hoef niet eens zo heel
ver uit te zoomen, weg van de dagelijkse gang van zaken, om naar het iets
grotere plaatje te kijken, en ik kan mezelf beschouwen als iemand die rijk en
gezond en gelukkig is. Ik heb zoveel geluk dat ik helemaal geen staatslot nodig
heb. Als je mij vraagt wat ik met een miljoen euro zou doen, dan zou ik zeggen:
misschien een Tesla kopen maar verder weet ik het niet. Sparen? Spaargeld heb
ik eigenlijk ook al.
Toen ik naar huis
liep, keek ik naar de mensen op straat. Ik vroeg me af wie de hoofdprijs gewonnen
zou kunnen hebben. Sommige mensen, die met leuke kinderen of sympathieke gebreken,
gunde ik het, anderen, de chagrijnen, niet. Ik vreesde dat de winnaar van de
miljoen het geld net zo min nodig had als ik. Echt ongelukkige mensen kopen
geen Staatsloten. Toen begon het hard te regenen.