Ze waren een podium aan het afbreken in de hal van het station in Rotterdam. Overal liepen jongens en meisjes in grijze vesten te sjouwen met stoelen en elektronische apparatuur. Ze keken heel serieus. Sommigen hadden ‘crew’ op hun rug staan en die keken nog serieuzer dan de anderen. Ze leken het niet zo te hebben op al dat volk dat het station maar gebruikte om met treinen te kunnen reizen. Of misschien dacht ik dat alleen maar.
Toen ik in de schouwburg was, las ik op mijn telefoon dat het nieuwe station van Rotterdam die middag feestelijk was geopend. Ik zag op een foto dat ook de koning er bij was geweest. Ik stuurde een bericht naar huis: ‘Koning was op het station in Rotterdam. Net gemist.’ Ik bleef nadenken over de koning die daarnet in de stationshal was. Hoe langer ik erover nadacht, hoe vreemder het me leek: een koning in een stationshal. De voorstelling die ik die avond zag, ging over bloedverwantschap. Er kwam geen koning in voor.