Mijn fiets heeft een standaard die te kort is. Dat is onhandig.
Als er geen rek of hek is om mijn fiets rechtop te houden, dan laat ik hem
balanceren op die te korte standaard. Mijn fiets dondert vaak op de grond als
ik hem probeer te balanceren op die te korte standaard. Dit gebeurt meestal bij
school, waar de rekken altijd vol zijn.
Zo stond ik laatst te hannesen met mijn fiets en mijn zoon,
toen ik in de verte opeens een bekende auto de straat in zag rijden. De
gigantische camera bovenop liet er geen misverstand over bestaan. Het was de
auto van Google Maps. Dit was mijn kans om mezelf weer terug op de kaart te
zetten, nadat ik er eerder vanaf was gehaald. Ik probeerde mijn fiets te
draaien, maar mijn zoon zat nog niet in zijn zitje, waardoor we schuin gingen
hangen en zijn gewicht ons allebei naar de grond trok. Met al mijn kracht hield
ik de fiets net boven de grond, terwijl mijn zoon er op zijn kop in hing. Kijk dan,
die gekke auto daar, riep ik.
Hij begreep het niet. Hij riep verbolgen dat ik hem moest
helpen.
De auto van Google kachelde traag voorbij, terwijl ik met de
ene hand mijn zoon optilde, met de andere hand mijn fiets overeind hield en een
mismaakte glimlach uit mijn mond wrong richting de gigantische camera. De
Gibraltarstraat staat er lekker op de komende jaren. Ik kan niet wachten
tot ik weer verwijderd word.