Het is weer tijd voor de tweewekelijkse Coronaquarantaine-update.
- Aantal dagen in semiquarantaine: 40
- Aantal geïnfecteerde huisgenoten: onduidelijk
- Aantal huisgenoten met milde symptomen: 0
- Aantal dagen thuisschool en -dagopvang: 30
- Aan vrienden gesproken op een bankje in het park: 2 (was 0)
- Aantal dagen niet om 5:30 opgestaan: 6 (was 3, ik moet strenger op mezelf worden)
- Aantal dagen niet geschoren: 4 (was 26)
- Items verkocht op Marktplaats: 45 (was 25)
- Aantal blogs dat in dit huis onderhouden wordt: 3 (was 1)
- Aantal woorden (a 1 cent per woord) nagekeken voor mijn nieuwe baan: 37.000 (was 20.000)
- Hoeveelheid geld gevonden op straat: € 0,20
- Aantal serieuze inzinkingen: 2 (was 1)
Andere dingen die mij opvielen:
We hebben een einddatum. 11 mei gaan de scholen en kinderdagverblijven weer beginnen. Goed nieuws, want dat betekent dat ik over twee weken meer tijd heb voor werk, en misschien zelfs voor niksdoen!. Tegelijk stemde de aankondiging van het einde van deze rare periode me een beetje weemoedig. Maar dat doet eigenlijk elke aankondiging van een einde.
Mijn productiviteit begint te verslappen. Of het samenhangt met het vorige punt, weet ik niet. Maar ik merk dat na vijf weken nagenoeg consequent om half zes opstaan en dagelijks stukjes schrijven voor deze site, nu de klad erin begint te komen. De inspiratie droogt op en bed blijft me verleiden. Irene duwde me vanochtend eruit. Dat mag ze vaker doen.
Irene is haar eigen blog begonnen: Moord in het kuuroord.Geen persoonlijke beslommeringen, zoals hier, maar een spannend detective-feuilleton, in de traditie van Agatha Christi. Lezen vanaf hoofdstuk 1.
De hele festivalzomer is afgelast. Deze week werd duidelijk dat alle muziek- en theaterfestival tot 1 september niet kunnen doorgaan. Mijn inbox stroomde vol met treurige mailtjes: het Holland Festival (mijn oude werkgever), De Parade, Zeeland Nazomer Festival, alles afgelast. Heel zuur voor de mensen die er werken en die allemaal al een jaar bezig waren met de organisatie. Voor mij betekent het behalve een fikse kostenpost voor nog eens drie maanden, aangezien ik veel recenseerde op deze festivals, ook een grotendeels vrije zomer. Dat klinkt leuk, maar ook beangstigend. Wat ga ik in godsnaam doen?
Ik heb Walden van Henry David Thoreau op mijn leeslijst gezet. Wacht eens even, misschien kan ik me deze zomer weer eens een paar weken afzonderen in een hutje in de bossen.
O ja, en mijn scheerapparaat doet het weer. Dat wil zeggen: hij was eigenlijk nooit kapot, zoals ik dacht. Het stopcontact in de badkamer, waarin ik hem oplaadde, blijkt kapot. Zo zie je maar. Niet alles is wat het lijkt.
