Ik was bij mijn vader. Het kon weer, dachten we. Mijn dochter ging ook mee. Mijn vader had roze koeken gekocht. Ik werkte in de tuin. Mijn dochter ging naar de speeltuin twintig meter verderop.
Op zolder zochten we naar oude spullen die ik op Marktplaats kan verkopen. We vonden:
- Een koperen ketel. Echt koper, zei mijn vader, geen messing.
- Een oude melkbus
- Houten onderbindschaatsen
- Een boek uit 1638: De republiek der Hebreen
- Een sampler van Yamaha, inclusief de originele diskettes
- Oude studieboeken van toen ik nog informatica studeerde in Leiden
- Oude kinderboeken van mijn opa en oma
- 3D-puzzels uit de jaren negentig
- Elektronica tijdschriften uit de jaren zestig en zeventig, zoals Elektuur
We vonden nog veel meer, maar dit was al te veel om mee te nemen.
Vroeger, toen ik een paar jaar ouder was dan mijn dochter, was ik bang van de zolder. Ik had een keer een aflevering gezien van Ghostbusters, waarin ze een zolder vol met spoken te lijf gingen.
Ik geloofde niet echt in spoken, maar toch durfde ik sindsdien niet meer naar onze zolder. Ik ben er jaren niet geweest.
Dat gevoel ging maar heel langzaam weg. Pas toen ik al lang en breed volwassen was, durfde ik weer totaal onbezorgd op zolder te komen.
Toen was ik voor andere dingen bang.
Ik ben begonnen met een nieuwe blog met persoonlijke verhalen over geld. Zoals deze 14 manieren waarop ik geld bespaar.