Ik was al wakker toen hij ook wakker werd. Er klonken gedempte kreetjes uit zijn kamer. Ik wachtte nog een minuutje om hem te laten wennen aan deze nieuwe dag. De kreetjes werden luider. Ik pakte een tweede kop koffie en liep zijn kamer in. Hij lag aan de andere kant van het bed met zijn hoofd in een onmogelijke hoek gedraaid, kijkend naar het streepje zonlicht dat langs het gordijn naar binnen piepte. Ik ging tussen mijn zoon en het zonlicht in staan. We lachten naar elkaar. Dat duurde zo een paar minuten, waarin verder niks gebeurde. Toen zette ik het lege kopje koffie op de kast en ik haalde hem uit bed en verschoonde zijn luier. De volle luier woog 380 gram, een persoonlijk record. Ik verstuurde direct een berichtje met dit nieuws. Daarna trok ik zijn pyjama uit, wat hij fantastisch vond, en ik smeerde hem in met olie en daarna smeerde ik zalf op een paar droge plekjes en ik masseerde zijn hoofdhuid en daarna trok ik hem nieuwe kleren aan, wat hij verschrikkelijk vond. Hij liet zich makkelijk troosten en we liepen een tijdje rondjes door de kamer. Toen hij moe was geworden, legde ik hem in de box. Ik pakte een derde kop koffie en kleedde mezelf aan, wat ik leuk noch vervelend vond. Ik ging aan tafel zitten met een laptop en las verder in een boek dat ik had gedownload. Ik hoefde nu alleen maar te wachten tot hij honger zou krijgen. De melk was al voor ons uit de vriezer gehaald en had staan ontdooien op het aanrecht.