Ik kreeg gisterenavond een verkeerd verzonden e-mail. De e-mail was niet voor mij bedoeld. Tenminste, dat denk ik. Ik ken de afzender niet en ook de andere geadresseerden niet.
Het was een uitnodiging voor een bingo.
‘Hier is de nieuwe Zoomlink voor de bingo van morgenmiddag,’ las ik.
‘We hoeven niet op de tijd te letten, want er zit geen tijdsbeperking op deze sessie. We hebben er zin in!’
Ik kreeg er ook zin in.
Vroeger vond ik bingo geweldig. Ik herinner me nog levendig een bingo-avond in het activiteitenhuis in Ponypark Slagharen, toen we daar een week op vakantie waren. Ik was negen of tien. Ik won een prijs en moest die ten overstaan van honderden mensen (zo herinner ik het me althans) ophalen bij de presentator.
De zenuwen, de trots, de blijdschap, ik denk niet dat ik het ooit zal vergeten.
Wat de prijs was, weet ik niet meer.
Bingo via een videoverbinding is anders. Dan mis je dat moment dat je je prijs moet ophalen ten overstaan van alle verliezers.
Dat is nu juist het beste moment.
Ik denk niet dat ik straks inlog.
