Tijdens de coronalockdown schreef ik een artikel over theaterteksten lezen. Over waarom theaterteksten net zo leuk of goed (of soms zelfs beter) zijn dan de voorstellingen die ervan gemaakt worden.
Theaterteksten zijn óók theater.
Tuurlijk mis je al die hoestende mensen om je heen, zoals mijn collega af eens beschreef.
Maar: ‘Toneelstukken lezen is als rauw koekjesdeeg eten. Het is eigenlijk niet de manier waarop je het tot je moet nemen, maar ja, het is zo verdomde lekker. En dit is waarom.’
Lees het stuk ook vooral in de papieren krant, met daarnaast vijf nieuw geschreven coronascènes van scenarioschrijvers.