Ik verkocht gisteren mijn fietscomputer op Marktplaats. Hij
was nog Zo Goed Als Nieuw, helaas. Daarom was ene ‘Marcel’ er natuurlijk ook
als de kippen bij om hem voor een prikkie van mij over te kopen.
Ik had mijn fietscomputer nog maar een paar dagen, toen ik besloot
te stoppen met wielrennen. Nou ja, dat besloot ik niet, dat ging vanzelf. Ik
was gevallen. Ik sneed een bocht in Spaarndam niet goed aan en reed tegen een geparkeerde
auto aan. Ik viel. Er was geen schade, wel een beetje bloed rond mijn knie.
Gefrustreerd reed ik naar huis. Ik stak door rood over op de Haarlemmerweg,
waardoor een auto vol in de remmen moest, van me af stuurde en zachtjes mijn
achterwiel aantikte. De door het open raampje scheldende vrouw keurde ik geen
blik waardig. Ik was vernederd en boos en wilde hier niks mee te maken hebben.
Wielrennen is niet mijn sport. Dat begreep ik toen. Een paar
maanden later ben ik gaan hardlopen. Dat was twee en een half jaar geleden
Volgende week ren ik mijn tweede marathon. Soms moet je eerste ergens in mislukken,
voordat je ergens anders goed in wordt.
Toch wilde ik mijn fietscomputer lange tijd niet wegdoen. Hij
was nog Zo Goed Als Nieuw. En stel dat ik weer begin. Maar ik begon nooit meer. Gisteren merkte ik hoe goed het voelt om dat soort onafgemaakte eindjes in mijn leven weg te doen.
Gestructureerd als ik ben, heb ik gelijk een lijstje gemaakt met andere ongebruikte
spullen die ik kan verkopen. Er staan al 35 dingen op.
Bovenaan de lijst staat nu mijn racefiets. Die had ik ook
nog.