Er is weinig dat ik meer haat dan klusjes in het huis. Vorig jaar hoorden we opeens op willekeurige momenten een brommend geluid uit het kraantje in de wc komen. Eerst lukte het me om dit te negeren. Toen werd het heviger. Ik probeerde het blijven negeren. Toen kwamen er klagende appjes in de whatsappgroep van ons gebouw. Toen moest ik er iets aan doen.
Ik ging zitten sleutelen aan het kraantje. Toen ik klaar was, hadden we een lekkende waterleiding. Het water spoot eruit. Ik belde een mannetje. Die herstelde de waterleiding en sloot de kraan af. Het geluid was weg. We hadden ook geen kraantje meer in wc. Daar moest weer iemand anders voor gebeld worden. Ik heb ook een hekel aan bellen, dus ik vond het wel goed zo.
Toen viel de kapstok naar beneden. Ik propte de pluggen terug in de gaten en draaide alles weer vast.
Toen viel de wc-rolhouder van de muur. Wat mij betreft legden we die wc-rollen vanaf nu in het wastafeltje. Dat konden we toch niet meer gebruiken.
Toen viel de kapstok weer naar beneden. Laat maar even liggen, jongens, ik heb het druk.
Toen ging het slot van de balkondeur kapot. We konden niet meer op ons eigen balkon komen.
Er zat nog maar een ding op: een nieuw huis kopen. We deden een bod op een ander huis. Dat werd afgewezen, omdat anderen veel hoger hadden geboden.
Gelukkig maar. Want als er een ding is dat ik nog meer haat dan klusjes, dan is het verhuizen.