We gingen met de buggy naar het Westerpark. Het was kermis
op het Westergasterrein. Mijn zoon had nog niet geslapen tussen de middag. Hij
wilde zijn bed niet in. Hij werd heel boos als we hem er toch inzetten. Dat
heeft hij soms. Zodra hij in de buggy zat en we aan het lopen waren, viel hij in
slaap. Hij was heel moe. Het was druk in het Westerpark met ouders en kinderen
in buggy’s en wandelwagens. We waren niet alleen. Ik zei tegen Irene dat ik
altijd al een hekel had aan de kermis. Na drie kwartier lopen, werd hij weer
wakker. We liepen terug over de kermis. Veel kinderen, hier ook, maar deze
liepen los en ze waren heel erg uitgelaten vanwege alle attracties en de
harde, lelijke muziek die overal vandaan kwam. Het was een grote kermis, veel
groter dan vroeger bij ons in het dorp. Ik bleef staan bij een spiegelpaleis
waar ik graag in had gewild met mijn zoon als hij wat ouder was geweest. Er was
ook een mooie achtbaan. En een spookhuis. En van die waterdichte plastic ballen,
waarin je over het water kan lopen. Daar stonden we een tijdje naar te kijken. Ik
kocht een frietje. We liepen terug naar huis langs de Praxis. Daar kocht ik een
boorhamer en twee betonboortjes. Ik moest nog altijd een paar lampen en
kledinghaakjes ophangen in ons nieuwe huis. Thuis ging mijn zoon televisie
kijken: Bob de Bouwer. We aten pannenkoeken.