We liepen langs eindeloze rijen kleedjes met spulletjes en soms zag ik iets liggen dat me deed denken aan vroeger. Iemand had een stel vergeelde Suske en Wiskes in een waaier uitgestald. Ik spaarde ooit Suske en Wiskes. Ik las ze ook. Enkele verhalen ken ik nu nog. De gouden cirkel was een van mijn favorieten. Daarin vlogen Suske en Wiske en de rest in een KLM-vliegtuig de wereld rond om her en der speciale capsules op te halen. Die capsules waren nodig om professor Barabas te redden van een gewisse dood door radioactieve straling. Maar de kwaadaardige Snoeffel en Gaffel waren ook op zoek naar de capsules, die miljoenen waard bleken. Het was een van de spannendste verhalen die ik kende.
Ik zag CD’s met computerspellen die ik tien jaar geleden hele dagen speelde.
Sommige mensen verkochten bordspellen. Vroeger zocht ik op rommelmarkten altijd naar bordspellen. Ooit stond ik te springen van blijdschap omdat ik Hotel had gevonden. Nu liep ik voorbij zonder echt te kijken. Ik lette op andere dingen. We waren op zoek naar een slaapzak voor mijn zoon en misschien wat mooi houten speelgoed.
Irene wees naar een kleedje. Daar lag Goudzoekers, een bordspel dat ik vroeger veel speelde met mijn vrienden. ‘Heb ik al,’ zei ik. Ik dacht aan mijn vrienden en wanneer ik hen voor het laatst had gezien.
We dronken wat bij een café, waar de pinautomaat het niet deed. De zon brak door. Het werd steeds drukker op straat. Irene kocht een houten puzzel met dierenplaatjes en even later een knuffel van een mol.