Mijn fiets begon uit elkaar te vallen. Voordat ik naar de voorstelling ging, had ik de banden opgepompt en de vastzittende trapper losgemaakt. Ook had ik de aanlopende ketting gesmeerd. Het voelde alsof ik op een nieuwe fiets reed. Ik vloog door de Admiraal de Ruyterstraat. Ik kon weer schakelen naar 6, zonder dat ik weerstand voelde in alle onderdelen van de derailleur. In de De Clercqstraat haalde ik iedereen in, maar voor de verandering geruisloos. In de Marnixstraat ging het even mis en rammelde de ketting een paar keer, maar ik was ruim op tijd op het Leidseplein. Ik zag een voorstelling over racisme. Na afloop wilde ik gelijk naar mijn fiets. Het had geregend. Het zadel was nat en niet droog te vegen. Ik reed weg en hoorde de kettingkast weer. Ik ging betere smeerolie nodig hebben, dacht ik. En misschien een nieuw zadel. Op het kruispunt tussen de Marnixstraat en de Rozengracht kwam ik erachter dat de remkabel van mijn voorrem, de enige die nog werkte, was afgebroken. Ik kon niet meer stoppen met fietsen.