Gisteren voelde ik me een beetje down. Voor het eerst tijdens deze rare weken kon ik me een voorstelling maken van de langdurige economische gevolgen van dit virus. De aankomende recessie, en wat dat voor onze persoonlijke financiën betekent. Eerder dacht ik nog dat ik de komende weken een paar opdrachten zou verliezen en dat dat het was. Nu besef ik dat de organisaties waarvoor ik werk de komende jaren alles op alles moeten zetten om te herstellen van deze klap en dat ik dat de komende jaren dus ook ga merken.
Dat voelde niet goed.
Om mezelf op te beuren, maakte ik
een lijst met dingen wel goed voelden. Want die waren er ook. Meer dan ik
dacht.
- Ik ben goed voorbereid op een crisis. Ik heb een potje, mijn eigen noodfonds, waarmee ik het een jaartje zonder inkomsten uit zou kunnen houden. Twee jaar bij gehalveerde inkomsten. Dit potje heb ik pas een jaar of wat, dus dat is een gelukkig toeval. Potjes zijn geweldig.
- We hebben de vorige crisis, die van 2008, ook overleefd. Toen dreigde ik ook opdrachtgevers te verliezen. Gebeurde niet. Toen hadden we, ongelofelijk eigenlijk, nóg hogere woonlasten dan nu, met dank aan de exorbitante huurprijzen in Amsterdam. Nu hebben we een lagere hypotheek. Ik las onlangs ergens dat meer dan vijftig procent van alle millennials (iedereen onder de veertig) dankzij de vorige financiële crisis goed voorbereid is op een nieuwe crisis. Slechts twintig procent heeft helemaal geen noodpotje. Ik hoop dat jij niet tot die twintig procent behoort.
- 2020 lijkt, net als 2008, een perfect jaar te worden om te beginnen met investeren. In 2008 liet ik die gouden kans liggen – had ik ook geen geld voor toen. Nu is mijn tweede kans. Ik was eerlijk gezegd al begonnen met geld opzijzetten in diverse fondsen. Die zijn nu 30% minder waard geworden. Ouch. Maar dat geld heb ik voorlopig niet nodig, dus even niet naar kijken. Het kan in ieder geval rustig blijven staan. Het is nu zaak om periodiek te blijven inleggen. Toevallig begon ik vorige maand al met wisselgeldbeleggen via Peaks.
- Zuinig leven is leuk. Ik weet dat dit niet voor iedereen geldt, maar als je je uitgavepatroon goed vastlegt en de resultaten van je zuinigheid zwart op wit kan zien, is het echt, wel degelijk leuk. Ik doe het al mijn hele leven. Pas de laatste vijf jaar ben ik me er ook echt bewust van dat ik het doe. Eigenlijk is het heel simpel: Geef minder uit dan je verdient. Dat motto heb ik van mijn financiële goeroe JL Collins. Klinkt simpel, is lastig. Het lukt alleen als je het écht wilt. Maar áls het lukt, heb ik gemerkt, dan is opeens alles mogelijk.
Toen voelde ik me beter. Ik hoop jij nu ook.