Ik was op een huwelijk. Het was in de Ardennen. Er was een kasteel en een feesttent en ongeveer tweehonderd gasten en de gasten waren allemaal feestelijk gekleed en ik was feestelijk gekleed en de feesttent was wit en groot en als iedereen netjes bleef zitten, pasten we er net in. Het diner was in de feesttent. Het voorgerecht was soep. De soep was juliennesoep. Ik vroeg me af wat ‘
julienne’ in juliennesoep betekende. Iemand zei: ‘Groente’. Iemand anders zei: ‘Reepjes.’ We kwamen er niet uit. Er was geen wifi in de feesttent. Er was ook geen wifi in de wc op het kasteel. De bruidegommen vertelden op een podiumpje in de feesttent hoe ze elkaar ontmoet hadden. Het waren grappige verhalen, omdat de bruidegommen het grappig vertelden. Het hoofdgerecht was paella. Ik dronk Jupiler bij de paella. In het kasteel stond een enorme koelkast vol met flesjes Jupiler. Ik herinnerde me dat ik onderweg naar het huwelijk een afslag naar het dorp Jupille had gezien. Het flesje in mijn hand bevestigde dat Jupiler inderdaad uit Jupille kwam. Ik liep terug naar de tent. Er werd harde muziek gedraaid en iedereen stond te zwaaien met papieren servetten. Er moesten ingepakte lege dozen worden uitgepakt door familieleden. Andere, dronken familieleden zongen: ‘Oma, laat je doosje zien.’ Het feest begon pas om half een. In het kasteel draaide een van de gasten, die ook dj was, muziek van Stromae en Michael Jackson en mensen begonnen gretig te dansen en ik maakte foto’s met mijn telefoon, maar ze waren allemaal te donker en toen ging ik dansen.