Ik maak een foto van mijn auto. Naast me parkeert een busje. Een oude man in een rafelige, bevlekte trui stapt uit en zegt: Ga je hem verkopen? Ik zeg: Ik heb hem vandaag gekocht. De man zegt: Oh ja? Hij kijkt eens goed naar de auto en zegt: Een Škoda nog wel, daar wilde je vroeger niet in gezien worden. Ik zeg: Okay. De man zegt dat dat tegenwoordig niet meer zo uitmaakt. Alle auto’s zijn goed tegenwoordig. Hij wijst op zijn busje. Uit 2000, zegt hij, maar alles erop en eraan. Hij vraagt of ik cruise control heb. Ja, zeg ik. Nou, zegt hij, ik ook. Dat was toen het nieuwste hoor. We lopen de parkeerplaats af. Ik houd de deur voor hem open. Hij sleept een groot apparaat op wieltjes ons gebouw in. Woont u begane grond? vraag ik, wijzend op het enige appartement in het gebouw dat drie maanden na de oplevering nog niet bewoond is. Nee, zegt de man, ik kom alleen maar werken. Wat is dat? vraag ik. Een stofzuiger, zegt de man. Okay, zeg ik. Hij wijst op het merk en leest voor: Vertex. Hij articuleert heel duidelijk. Als ik ooit een serieuze stofzuiger nodig heb, moet ik een Vertex nemen, vertrouwt hij me toe. De man vertelt me dat hij al ontelbare klussen met zijn Vertex heeft geklaard. Okay, zeg ik. Ik bedank de man voor de tip, wens hem succes en neem de lift naar boven.