De Unabomber is dood. Ik had al lang niet meer aan de Unabomber gedacht, maar door de berichten gisteren over zijn overlijden in de gevangenis was het weer een en al Unabomber in mijn hoofd.
De laatste keer was ergens begin jaren negentig. Ik moet tien geweest zijn en ik was doodsbang. Ook toen was de Unabomber in het nieuws, omdat hij weer een dodelijke bombrief had verstuurd. De mogelijkheid dat er kennelijk zomaar een envelop met een bom door onze brievenbus kon vallen, deed me huiveren. Ik durfde wekenlang de post niet uit het halletje te halen.
Dat beklijvende ligt ook aan die catchy naam: De Unabomber. Die lijkt verzonnen door een medewerker van Marvel. Ik leerde gisteren dat het staat voor university and airline bomber, zijn favoriete doelwitten. Bij zijn arrestatie in 1995 bleek hij Ted Kaczynski te heten; geen naam om te onthouden. Voordat hij professioneel bombrievenslechterik werd, was hij wiskundeleraar. Hij deed het, las ik, als protest tegen de industrialisatie van de samenleving door moderne technologie. Dat nam mij gek genoeg een beetje voor hem in. Een klein beetje.