Ik scheer me niet meer. Laat die baard maar komen. Voor de duur van deze hele semi-quarantaine raak ik het scheermesje niet meer aan. De baardtrimmer raak ik soms wel aan. Maar dan leg ik hem snel weer terug. Ik ben eigenlijk een beetje bang voor de baardtrimmer. Ik weet niet goed hoe dat ding werkt.
Er komt een dag dat ik hem toch echt moet gaan gebruiken, die baardtrimmer. Ik wil er niet uitzien als een holbewoner. En aangezien een bezoekje aan de kapper er niet inzit de komende tijd, is mijn enige optie: die baard onderhouden.
Ik heb al vaak geprobeerd een baard te laten groeien. Nooit gelukt. Altijd ging hij er na een paar weken af. Zoveel redenen: te veel jeuk, te weinig groei, te slordig, te weinig representatief voor die belangrijke afspraak.
De komende zes weken heb ik geen belangrijke afspraken. Als ik deze semi-quarantaine kan volhouden, en ik zal wel moeten, dan kan ik natuurlijk ook een baard laten groeien. Het is goed om een uitdaging te hebben voor de duur van deze periode. Wie heeft zichzelf, juist nu, ook een uitdaging gesteld?